GEÇİTLER...Issız vadilerde kalmış gibiyim, Herşey unutulmuş, ben sanki yokum. Yalnızlığıma kök salmış gibiyim, Saplarından doğmuş bir başka çokum. Ben bana yabancı, kendi dışımda; Bana bakmaktayım içimde özlem. Bilmem neredeyim, hangi yaşımda, Hayal mi, gerçek mi bu gizde gözlem? Ne garip vakıa; toprak, su, hayat Nice terkipleri toplar içinde. Dönüştür herşeyi insana dayat; İnsan, âlem olsun başka biçimde. Ya insandaki sır; hayatı taşır; Hayat kemalâtla birgün uzlaşır, Yeni âlemleri bizle paylaşır; İnsan ki, o zaman hırsla tanışır. "Ben" başlar içinde,"Bir" den bıkılır, İster bencillik de; uğraşmak zordur. İnsanlık bir yana; dinden çıkılır, Sonunda yerimiz ateştir, kordur. Kendini unutma; tanı, öğren, bil, Başın gökte olsa; topraksın, su’sun. Rab’binden ırama, tek O’na eğil, İnsanoğlu! Ancak böyle ulu’sun... 29.09.2017 Fatih-İST. Enver Özçağlayan |