Yokluk /Fahrunnisa
Gökte bulut fırtına keşmekeş Fahrunnisa
Ne ben duruluyorum ne dünya duruluyor Yüreğimdeki yağmur sele eş Fahrunnisa Kirpiklerimde her an bir baraj kuruluyor Ağlıyor ağlıyorum bulutlar kıskanıyor Toprak gözyaşlarımı yağmurdandır sanıyor Dünyanın kasvetinden hücrelerim yanıyor Canevim Fahrunnisa sessizce vuruluyor Gökte cılız bir çığlık yankısını arıyor Güneş yüce dağların saçlarını tarıyor Fahrunnisa gözlerim gitgide kararıyor Zavallı cismim artık yokluktan yoruluyor Titriyor dudaklarım harflerde binbir telaş Heceler ağıt ağıt manayla sarmaş dolaş Miadım Fahrunnisa doluyor yavaş yavaş Dünyanın avucunda son sözüm soruluyor |