ÖLÜMÜN CANINDAN ALEV ÇALAN ÇOCUKAlay konusu olmuştu çocuk O yaşa dek arkadaşlarına Kurşun gibi işliyordu şimdiki durum Zehir saçıyordu hastalığı onuruna Her yetim sabahlarında… Altıncı sınıfa doğru koşmuştu Hayatın acılı maratonuyla Anne-baba ayrılığı sonucu Kendine ev olmuştu Ona bu kimsesizler yurdu… Gülüşüyorlardı, Yurdun diğer çocukları Aysun’da vardı aralarında Islak görmek için onun altını Kaldırıp bakıyorlardı yorganına Üşüşüyorlardı o an birden Evrenin tüm karanlıkları bu yüzden Çocuğun çalkantılı ruhuna Ve her sabah tanıştığı bir şeydi üstelik Bu enkaz yüklü dünya !... Islatmayacaktı Artık altını Söz vermişti kendi kendine Kazanmalıydı bu son savaşı Yurt birincisiydi derslerinde Islak biriydi ancak O mahcup görüntüsüyle… Düşleniyordu şimdi Bir duygusal boşlukla Uyumamalıydı sabaha Uyuyup çişini yapmamalıydı Gururuyla beklemeliydi Sabahı dimdik ayakta Görmeliydi arkadaşlarının hallerini Ona baktıklarında… Bir kurban bayramı hatırladı yine Kurbanlık almıştı babası Besmele çekmişti keserken Hayli yüksek bir sesle ! O zamanlar evde… İlham vermişti anıları ona Bulanık düşünceyle bir anda Koydu baş parmağını Tahta masanın kenarına Bismillah !... Deyip son hızla İndirdi mutfak bıçağını parmağına Ve düştü başparmak çırpınarak Kanlar içinde yere Gururun doruklarında… Sevinmişti aksine Böylesi bir acıya Yeniden kazanacaktı hem Aysun’un dostluğunu bile Kan koymuştu üstelik Bu onurlu savaşın karşısına Layık olacaktı bundan böyle Ellerin bastonu baş parmağına… Bas bas inliyordu güneş Henüz süzülürken camlardan Diş biliyordu belli ki durmadan Kızıl bir öfke halinde hayata Kör ışığıyla homurdana,homurdana !.. Donmuştu, Kesik parmağın soluğu artık yerde Ama yaşamsızda konuşabilecek halde Son ölüm uykularındaydı herkes Bir çocuk uyanıktı ölümlerin elinde Bekliyordu azalan bir sabırla Bir çok ölümlere gide gele !... Geri almalıydı Umduğu utançları mutlaka Sabahın kötürüm çığlıklarıyla Bekliyordu zafer naralarını o Ne yazık ki bir atımlık canıyla Bekliyordu Yatağına gururla kustuğu Bir avuçluk kanıyla !... Ve… Gidiyordu o şimdi ama Göklere yıkılı bir gurur abidesi gibi yolda Sirenlerinden tokatların savrulduğu Bir cehennem ambulansında… İ.Hakkı Gürcanok 04/09/2008 Kandıra/ KERPE |
Geri almalıydı
Umduğu utançları mutlaka
Sabahın kötürüm çığlıklarıyla
Bekliyordu zafer naralarını o
Ne yazık ki bir atımlık canıyla
Bekliyordu
Yatağına gururla kustuğu
Bir avuçluk kanıyla !...
Ve…
Gidiyordu o şimdi ama
Göklere yıkılı bir gurur abidesi gibi yolda
Sirenlerinden tokatların savrulduğu
Bir cehennem ambulansında…
-----------------------------------------------------------------
SEVGİLİ ŞAİRİM..
HARİKA KURGULANMIŞ BİR ŞİİRDİ..
İÇİMİZİ ACITSADA YAŞANASI GERÇEKLERDİ.
ACIYDI..HÜZÜNLÜYDÜ..
AMA ŞİİRDİ..
YÜREKLİYDİ..
DUYARLI YÜREĞİNİZDEN
SEVGİLER HİÇ EKSİLMESİN..
LEMANCA