//
.
.
.

aşk,
ateşin,
ateşlerin
suya eğildiği
söğütten dalmış
geçte olsa ağladım
b’ağrımdaki can sızım
geçemiyor da olsa, neyse..
sebep bu iken, hiçbir bülbül
yuva yap(a)madı o esmer gidişin,
o adımsanamayan dizilişinin ardına


sahi,
hangi
acı, tutku,
hangi çelme,
hangi aldanıştı
her seferinde takılıp
bizi yokluğuna düşüren
hangi aşk, hangi devrim ve
çıplaklığına omurgasız resimdi..
ideolojilerinde hangi sömürgeydi
sevişmeden ihtilalleşip bizi kemiren


ölmek
değil de
ölememek..
sevmek değil,
değil sevmek te
hiç sevilememektir
halımda, vicdanımda,
susuz, destursuz isyanım
üşümüyorum artık eskisi gibi
ekmeğimi denize, martılara bölün
suyumu, susuzluğumu geceye gömün..

/ağlama sende Annem ölecek kadar büyüdüm ben/

.
.
.
//


ilhanaşıcıaralıkikibinyirmiiki