bilen gece -bir şarkı boşluğa dair kazaya kalmış şeyler avlusu açlığımız bizim mi su koymuşlar zamanın adını paralel akan şeyler sordu kendine karışmadan göğsüne dokunarak tanıdın mı beni eller konuşur, bilinir bilmeden gözlerin bebeğini kendinden sis soyunan yüksek ağaçlar yaprak dökmüş gördüm sandım kızılca rengini bilen geceye sordun mu tanımadığın seni onun adı bay serçe yuvalanmış göğün omzuna heceler kuşaklardan çözemediğimiz dillerce göğsü hasta yaygılar serilmiş yere sağanağı dökümlü toprakların bir damla bir dalda kıydın mı yapraklara kefenleyerek kökleri ben gibi gülümsemelerde tozlar bulutları eğri ateşler soğuk çırparak, çırpınarak uzak daha uzak kanatlarda susanların sağır motifli daireleri söylediler ölümü |