çıplak metafor// . . . hiç üzerine masalları bir, bir devrilen çocukluğun oldu mu … hani bir varmışlarının tek tek yolunup yok olduğu, bilyendeki renk kardeşliğinin gölgelere savrulduğu, kurşun askerlerinin namluya sürüldüğü oldu mu hiç hani nasıl desem, aynalara devleşemedikçe cüceleşti mi tutkuların, yeşeremediğin sevdalara kıyamet biçtin mi, gözündeki yaş yetmediğinde kirpiğinden kanadığın oldu mu , hiç üzerine umutları bir, bir kanayan aşkların oldu mu sahi… aklım engerek, dilim, dilim ki, çıngıraksız zehir şimdilerde avucumda mum gibi eriyorken hayat, yağmurdan heykeller, buluttan tanrılar yaptım.. diyorum ki, beyaz bir sayfa uyanamayacaksa uykusundan, sütten bir güvercin öpemeyecekse alımdan, dudağımdan, devrimleşemeyecekse hiç bir postal çamurundan içtima sızım. beni yok sayın. /çıplak bir metaforda oynanan saklambaç gibiymiş hayat.. gölgem dahil tüm sobelere ebeyim/ . . . // ilhanaşıcıaralıkikibinyirmiiki |
hayat ve ölüm arasında geçen bir konuşma gibi
herzaman ki gibi güzeldi gürlemiş yağmur sevgi diye kutluyorum yazan kalemi