Bir Nefeslik Şiirler -4
“Anla beni… Anla beni…”
Anladım; hiç de kolay değilmiş öyle; Bir bakışta “şıp” diye anlayabilmek Ve bir ömür boyu tümden tanıyabilmek bir insanı… Anladım; nihayet anlayamadığımı seni Gözümün bir yerlerden ısırdığı Ve fakat gözüme hiç tanıdık gelmeyen beni… Herkesi… Gördüğüm, görmediğim… İyi ve kötü… Güzel ve çirkin arasında Asla ve Kat’a vazgeçmiş değilim Anlamaya çalışmaktan seni… Kendimi… Herkesi Ve fakat Bildiğimi sandığım ama hiçbir şey bilmediğim Anladığımı sandığım ve fakat hiçbir şey anlamadığım Çözemediğim… Agresif… Absürt bir bilmece gibiyiz hepimiz “Anla beni… Anla beni…” anlamak yetmez “Anla ve sev beni…” Sevmeyen her anlayış mutlak bir aldatış Sevmeyen her yaklaşım yalan… Her gülüş sahte ve sinsidir çünkü… Ekim 2020 |