Sarsıntılı sinir bitirmişti hayatımı
Kontrol ettim tüm duygularımı
Ruhum bedenimden kaçtığında çocuk bile sayılmazdı yaşım
Yıllarca uyuşmak hem de hiç bir madde kullanmadan, kimi suçlayacaktım?
Kendine gel dedi kalemle kağıt
Çözüm birini suçlamak mı ?
Hiç sorunlarına gerçek adımlar attın mı?
Sorgulayıp durdum tüm gece, nerde gerçek dost bir de yalansız
İnsanlarla kavga etmek için, uykularıma sataştım
Anladım, sarf ettiğim efor manasız

Değmiyormuş bana iyi gelmeyen biri, ben dahil
Keşfettik sandım en yakınımla, izbe kuytu sahil
Ama sırat köprüsü bu, hafife almayın
Düşersiniz ateşe, tek yanlışa kayar ayağınız
Gökyüzü yeryüzüne çok yakın
Tüm dengeler değişti, zuhur ediyor önsezim ve andım
Es-Semi’ye ellerimi açtım,
Acaba duymuyor diye kuşku etrafında yanıt ararken selametle yol açıldı