Ses etmedim, dünyayı yuttum
Terk ettim rüyayı, sustum
Zerk peynir değil sevda suyu
Mest etti gözleri, enkaz da ruhum

Müşkül düşkünlükte rehavet problem
Dürüstlükle düşünüp aktardığım sohbet
Herkesin kaçtığı samimiyet
Güzel günler imgelense de yok oldu teorem
Ve ben artık istemiyorum düşleri, beladan uzak bir diyojen gibiyim
Hiçbir şeyi atmam istiflerim, olsa da psikolojik deforme
Bir gün bir sokakta yabancı gözlerim, yarınları çürüten doktrinler
Morfin vurup hayattan kopsan atamazsın dünleri, ihtiyaç ağrını kesen endorfine
Çarpık kentleşme, sanayileşen hisler, bozulmuş ekolojik denge
Mahşerin ölüleri, arafın köşesinde sosyolojik gerçeklikleriyle
Anlamaz ekonomik parametrelerden
Bugüne aş var mı entropik düzende?
Yanıltıcı fenomenler, kaygıyı çıkarır en üst düzeye
Ve bu yaşam sanki yararlanır grotesk güldürüden
Tuhaflık iksiri içtin mi bir kere kurtulamazsın kafanda ki protest gürültüden
Yarım yamalak anımsadığım görüntüler
Bir dizi sarmaşık örüntüler
Kahkalar öfkeden, hüzünden
Belirir yüzümde
Hasretim yasa dışı, cezası yüreğimde