AĞLIYORUM BEN
Hani var’ ya o güzel, okul yılları.
Aklıma geldikçe ağlıyorum ben. Beraber gezdiğimiz, ıssız yolları. Aklıma geldikçe, ağlıyorum ben. Simsiyah saçların, dalgalanırdı. Elâ gözlerinse beni, deli ederdi. Sevdalı yürekler, nasıl coşardı. Aklıma geldikçe, ağlıyorum ben. Tenimse ürperirdi, seni görünce. Yüreğim coşardı, yüzün gülünce. Ben kendimi buldum, seni sevince. Aklıma geldikçe, ağlıyorum ben. Şimdi artık aşktan, eser kalmadı. Ne yaptıysam inan, yine olmadı. Sensiz şu hayata, aklım ermedi. Aklıma geldikçe, ağlıyorum ben. Muhlis SÜNBÜLCÜ. |