EKSİK KALMIŞ BİR ŞİİR...Her renk ayrı bir nimetti ve sevginin ekininde saklı yürek. Gönle hicran yükleyen sevdam ve maviden bir dilek. Huzurdu huzuruna çıkmak adına Hüzne bedeller ödeten varsın olsun değişmez tek yasa Akıl idi kıblem Atıl idi neşem Boydan boya serili duygular Namerdim yalanım varsa Hazan çeşmem hüzne katık Koyu gölgelere olmalıydım uzak İndinde mevsimin Satırların satırlarla doğrandığı Aşkın hicvi ve tutuklu olsam ne ki ne? İthafı yalnızlığın Kala kaldığım bir başıma Özümde saklı sözüm ne ki Rabbim olmasa? İçerlemediğim kadar içtiğim dertler İç eden sözcüklerle dış cephesini yok saydığım mevsim Reçetesi reçine sözcüklerden mütevellit Aşka adak Yalnızlığı b/atak bildiğim Hırpani bir düş ve esinti Haznemde sözcükler noksan Hazine bildiğim kadar yaralı iklim Bir redif mi? Ya da bir kafiye? Bir eşik mi yoksa kök söktüren? Uzamında ömrün elbet değişmez tek y/asa Atıfta bulunduğum kadere hürmet ettiğim Bilindik ne varsa kayıp Bilinmeze yataklık ettiğim Huzur ve hüzün kaskatı İçimden taşan bir nehir gibi Aşkın o devasa kıblesi Ve tutulan nutkum İzafi bir rotada nöbet tuttuğum Günü b/öldüm Dünü nasılsa gömdüm Atar damarı ömrün Varsa yoksa kanaviçeler ördüğüm Yol bildiğim yarenim Yâd ettiğim ölü mazim Sevgiden yana medet umduğum Hummalı bir yolculuk bu sökülen Dikişlerinden mintanlar diktiğim Bir mizansen mi? Yoksa eksik kalmış bir şiir… Edebimle atfettiğim Adabı muaşeret bildiğim yürek iklimim Bir kasıt değil asla Asla da yaşamadım kasa kasa Mükellef olduğum nice duygu Sona eşik atlatan bir ruhtu benliğimde serili |