Ölümoloji
Canlı canlı yutulan bir ceylanın
Dünyaya o son bakışı Karnını deşiyor çakallar ve sen Manzarayı seyre dalmışsın Yuvanın sıcak kokusu burnunda Annenin ve babanın sıcacık Mazinin özlenen anılarında Fışkıran kanın gibi bir akıştasın Acı doruğa ulaştığında Duyulmaz olur çığlığın Bakışların haykırmaya başlar Ağlar bütün yalnızlıkların Sorulardan örülme buzul çağı Çekilir ruhunun damarlarından Acısı uzun bir kısacık zamanda Sonunda kendinizle Tamamen baş başa Çocukluğu özleyip durmaktasın 07.11.2022 Bilal Yavuz |
*** ÖLÜMOLOJİ *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı, içtenlikle KUTLUYORUM...