OD OLUP YANMAKTA VARYa Vedûd hürmetine her şeye katlanırım Çeker giderim yoksa ben kendimi tanırım Sana olan sevgimi heba eyleme sakın Sevmek asırdan öte nefret nefesten yakın Hiç tereddüt etmeden siler atarım seni Mazide ki sayfaya alır katarım seni Vaz geçilmez değildir bu zamanda hiç kimse Öyle düşünüp sakın kapılma ha yeise Dağlar delecek kadar Ferhat olmadım daha Şirin sayıp kendini sabrıma biçme paha Sabır bir yere kadar çok zorlamamak gerek Pes eder gün gelince taş olsa da bu yürek Ardında hazin bir son bulur kucaklar bizi Ayrılık denen nesne sarmalar ikimizi Ayrılırsak aldırmam kaygına telaşına Acımam ki an olsun akan gamlı yaşına Herkes kendi yoluna derim buna emin ol Aklını başına al henüz yakın iken yol Yoksa sende yanarsın benim yandığım kadar Bu yolda ağlamakta od olup yanmakta var Mehmet Kılıçel Soğukdoğulu |
Saygı ve selamlar.