Karanlık ÖrtüKalbim bir acı kasırgasında ıslanmakta Güneşin aydınlığı canımı acıtamaz Güvenin kanat çırpınışlarından bile soğuk fışkırmakta Sonbaharın mührü kırılır yakında Parıldayan beyaz örtü adım adım yaklaşmak üzere Sonu olmayan bir yolmuşsun gibi Gide gide tüketemedim peşinden Karanlık yavaş yavaş sardı Ruhumu çepeçevre Hiçbir yıldız görülmüyor gökyüzünde Kuzgunların rüzgârı savurdu onları Bir siyah çadırın üstüne süpürdü Kapıyı açan kapatırmış Peki, yarayı kim kapatır Kalp atışlarımın sesi rahatsızlık vermesin Yalancı sonbaharmış atardamarlarımda dolaşan Umutlar rüzgârla birlikte uçup kayboldu Geriye uzunca bir gölge bıraktım Toprağıma artık karanlık yağsın Seğmenoğlu |
Tebrik ederim saygılarımla selamlarımı sunarım