Sen hiç şiir yazan zalim gördün mü?
Gönül hikayesi olmayanın vicdanı da olmuyor !


Zalime tatlı bir tebessüm ettim
Çatık kaşları ile vurdu beni,
Zalime bir tatlı söz ettim,
Zehirli dili ile kırdı beni.

Zalim Eteğim’e yapışmış çamur lekesi gibi, İz bırakan bir mahlukat
Ne tatlı sözüm, ne merhamet’im gözlerini güldürmedi
Öyle faydasız öyle çirkin’ ki
Ayak bastığı,
Nemli topraklar kurumuş çöle dönüyor
Çiçek bahçesinden geçtiğin de
Fidanlar boynunu büküp yere bakıyor
Denizler Köpürüp dalga dalga kusuyor kendini

Nerde bir zalim görsem ,
Çelik yelek giyerim yüreğime
İmanın görünmez perdesini aralarım
Yumruk yaparım sözlerimi
Niyetine kafa atarım

Nerde bir zalim görsem
Yıldızları taç yapmış ,geceler kaybolur
Rüzgâr, Kımıl/damaz yerinden
Nefesini tutar Şehirler
Sabrın duvarları yıkılır
Karanlık kaplar sokakları

Nerde bir zalim görsem,
Açlıktan nefesi kokar masumların
Bir bebek vurur kıyılara
Bir anne çığlık atar kaderine
Bir öksüz yalın ayak dolaşır
Bayat ekmek kokar elleri
Zalimler zulüm ettiğinde
Korkaklar Konuşur içinden,

İyiler....(sessiz çığlıklar)
Şairler her zaman çığlık atar
Kalemi hiç susturmadan .


Hayat ağır bir Roman ,
Yaşadıkça her sayfası yeniden yazılan
Konusu hep insan olan..


Ben öldüm dediğimde
Sakın suçlamayın kimseyi
Şiirlerim incinir...


Tekeli Ayşe
Ayşe Canıberk
Gümüş kalpler