I. Gitmek:

Ben diye başladım söze
Bencillik ettim affet
Sadece sana ıssızım bu koskoca şehirde
Her düş gibi gerçek değilsin!
Gerçek olamayacak kadar da acı.

Geç kaldım uyanmaya
İçim acıyarak bırakıyorum bu kenti
İçindekilerle beraber tüm yaşanmışlıklarıyla
Hep kalmanın zor olduğunu düşünürdüm; oysa gitmekte öyleymiş.

II. Susmak:

Küstük mü?
Yoksa aslında hiç mi konuşmuyorduk
Konuştuğumuzu mu zannediyorduk?
İçimde yabanıl acılar var
Gitme duygusu ağır basıyor belki de susma!
Susmalı mı insan en çok konuşmak istediği zaman?

Keşke konuşabilsek!
Canımsın
İçimden bir parçasın
Kırık dökük sözlerimin sahibi yazılmamış şiirimin konulmamış başlığısın
Adını adıma heceledim
Bir an unutsam seni cehennem yazar secerem.

III. Hayıflanma:

Zaman geçiyor yaşanacak onca şeye rağmen
Sen nesin ve kim?
Nedir bu sendeki büyük önüne geçilemez güç
Kalabalıkta bu kadar yalnız, yalnızlıkta bu kadar hüzünbaz!

Düşlerin adsız masallar gibi ha bir oyuncu eksik ha bir fazla mı senin için?
Masallar kötü bitmez fazladan kötüye yer yok ya da seni seveni kötü görmeye
İyi ol demiştim bazen iyidir Polyanna olmak.

IV. Sevmek:

Seninle yazmayı ve sevmeyi öğrendim
Sana yazmak içimdeki çocuk
Sana yazmak mavi
Sana yazmak yüzünü hiç göremediğim birini sevmek
Sana yazmak seni sevmek.

Bu kaçıncı günü susuşun?
Susman içimi acıtıyor
Lütfen acıtma sus demen yeterli.

V. Acı:

Ya sözlerde olmasaydı?
Boğulurken insan yığınlarından, etim acıyor
İçimde bir düşme hissi
Yükseklik boğuyor beni çıkmak isterken ölü sevicilerin bedenlerinden
Sen nasılsınlı cümleler kurmak istemiyorum
Bilirim acıtmazsın beni kötü diyerek
İyiyim dersin de daha da acıtır iyiyim demek bilmeden.

VI. Vazgeçiş:

Dedim ya
İçimde yabanıl acılar var
Gitme duygusu ağır basıyor
Gitmeli de nasıl?
Ne bir Kafdağı nede sığınılacak bir liman var oysa…

Gitmeli!
Uzaklara
Adını, sanını bilmediğim
Kimselerin bakışları olmadan
Düşlerimi çaldırmadan
Uykusuz gecelerden çıkarak
Uyanarak…
Nefes alarak…
Yaşayarak…