Karanlık
Yarının benim için hiçbir şey ifade etmediği günden beri bakışıyoruz karanlığıyla gecenin
Kolları upuzun bir kadın görüyorum Aynı kabusu hala görüyorum Kış beni lağımına çekerken Bir umut ışılıyor hiç dokunmadığım bir çiçeğin kokusunda Daha sonra hatırlıyorum koku almadığımı Ve bir umut yeniden, gecenin karanlığında Ne zaman yeniden sevineceğim uyanacağım günün sabahına Umut kokan o çiçeği koklamak istiyorum Ama yarın, hiç erişemeyeceğim kadar uzak Annemle aramız birkaç senedir kötü Ve sokak lambaları neden çalışmıyor anlamıyorum Yoksa çalışıyor mu? Bilmiyorum. |