Bu Karanfil Kimin?
Bize dokunuyor çocukların küçük elleri, sobeleyip kaçıyorlar.
Koşmaya mecalimiz yok belki de isteğimiz. Oyun saati durmuş kimseler kurmuyor! Bir ekmeği ikiye bölüp arasına yoksulluk dolduruyorum Katık ediyorum yutkunarak geçtiğim lokantaları Çorbaya eksik düşüyor limon, Saçlarım da briyantin fiyakası. Yakama asılan bu karanfil kimin? Hangi düşe dokunur şimdi bisikletsiz çocuklar Hangi çıtalı bana vaat edilen hayat? Bu rüzgâr kimin şimdi taralı saçlarımda Ya mavi göğün altında ıslanan bu çocuklar? Tozunu silsene oğlum! Dün geceden ay tozları serpili, ökçesi düşük ayakkabının Silkelesene hayatı bir avuç kandırmacaya. Kansana oğlum yeniden! Kansana! |