DÜŞ
DÜŞ
Aldı beni bir heves, düştüm düş’ün ardına, Meğer dünya hiç imiş, vardım kabir yurduna. Geçti ömrün yarısı, uyku ile, düş ile, Kırdım eşim dostumu, dünyalık görüş ile, Kötü sözün darası, tartılsın gülüş ile. Zordur gaflet uykusu, uyarsam, uyanır mı ? Edeb denen ırmağa dalıp ta boyanır mı ? Gezdim kibir dağında, bir akılsız baş ile, Uydum kendi nefsime, dolu ile boş ile Sardı mal mülk korkusu, ASİ yi telaş ile. Sözlerim kendimedir, kendi diyen tutar mı ? İlaç diye verdiğim bu sözleri yutar mı ? Ârif olan anlasın, güzel ile hoş ile Tutmasın ha! yoldaşın dünyalık sarhoş ile Tövbe etsin kayyuma iki damla yaş ile. |
Sonsuz saygılar...