Derin bir karanlık içimde
Elemi artar keşfettikçe
Sığınak izbeler,
Acılar sağanak şeklinde yağar üzerime
Hüznün insana adaletsiz dağıtıldığı bir evrende
Yeryüzünün zalimleri yanacak öfkenin ateşiyle
Hayret ettim kaç kez, nasıl sevgisiz kaldık öyle

Kuytuda suskunluk zahiri
Kuşku duyulur her daim
Nutku tutulur, huzursuz hali
Kurur, kan olur gözleri
Ruhu mahvolur, ölür özlemi
Yorgunluk nüfuz eder bedene,
Yokluğu yaşamama nedeni
Sorgusuna mazeret yok, neydi emeli
Korkusunu kalemle alt etti
Tozlu raflarda kahrın izi
Ciğerler katran dolu, yangın yeri
Aşk kayıptan ibaret bir savaş sanki
Sevgi de öyle mi?
Güzelliklerin sokağı yüksek binalarla çevrili
Dedim nedir bu tarifsiz nefretin?
Dedi ki “Kimse duymuyor sesimizi”
Gerçekten yasaklı mı gülmek bir abinin dediği gibi