SEBEPSİZ
Sebepsiz...
İsyanlar var sinemde Gözyaşları sel yaratma peşinde Bendini yırtıp atmak istiyor yürek Yürek perişan olma peşinde. Çatlıyor aklımın duvarları Uğultusu kehkeşanlara karışıyor Yuvasını terk ediyor her düşünce Düşüncelerim her hücremi kemiriyor. Yerim yurdum neresi bilmiyorum Ayaklarım baş kaldırıyor aklıma Bir bilinmeze sürükleniyor bedenim Bedenim ruhuma nasılda asi geliyor. Ruhum mengenede sıktıkca sıkıyor Ey insan ey güzel ruh teslim ol Derde, kedere, yazgıya belkide acıya Acıdan tad almazsa insan olunmuyor. Sebepsiz... İsyanlar var sinemde Sinemde hasret, uzun ayrılıklar, yollar Kavuşamamasına çekilen yokluklar Yoklukki yeri sinemde hiç dolmayacaklar. NOGAYTÜRK |