inanç..dün değil, gün gelir sunağıma çiy haresi olur kurağımda nefsim gün gelir sudan açlığa, bir deri, bir kemik tokluğa alına öptürülen yok(sun)luğa bir lokma küflü ekmek olur şükür, şafağına kırıntılanır gece, ay ve yıldız.. ah benim katığıma, katıklandığım inancım bana diyorum bir melek gönderebilecek misin üzerime yıkılıp, yakılmadan devrikleşen cümleler... //ha bu arada inancım diyebilir miyim sana tanrım// dün değil, gün gelir gözlerimize harmanlanıp, hasatlandığımız çisil, çisil bulutlardan sağanak olur elbet yağarız dünyanın kirden, pastan yüzüne gün gelir biter gün... biz bit(e)meyiz katık edilemeyen bal dudak düşlerde.. ah benim dikenine gül damlatan umudum olsa da dört tarafı deniz susayan, susuzluğum edası aşk-ı devrim, gözleri güvercin telaşlı inancım... //ha bu arada inancım diyebilir miyim sana sevgilim// . . . // ilhanaşıcıeylülikibinyirmiiki |
Ne çok makbuldür insanın tanrıyı, vicdanıyla özleştirip adını koyması
Bilinçsizce ezbere, tanrıyı sırf tanrı olduğu için görenlerin yanında...
İnancın vicdanla bütünleştiği dizelerdi ve harikaydı...
Duyarlı yürek sesinize gönülden tebrikler hocam. Sonsuz saygılar...