YÜREĞİMDEKİ HEZEYANLAR
yokuşlarda kaybolmuşum ben
vuslata çakılan pranga gibi kısmetsizim sönmüş ocağımdaki odlar bir bir savruluyor adı kül olan tozlar göğüm duman duman ruhum natamam bölündükçe çoğaldı yüreğimdeki hezeyanlar bitsin vaveylası metruk kimliğimin gecikmiş sancısı dinsin tutuklasın hamlelerin arzu halimi müphem yıldızlar düşlerime sığınırken şimdi sana hiç söylenmemiş sözler ısmarlamak için çıktım geldim uzaklardan artık çözülsün bu kördüğüm haydi tut ellerimi bekletme ! gülümseyerek bak gözlerime ve bir hayat ki ebediyete dek sürsün seninle |