Müzedeki Afrodit
Kaç bin yıl öncesinden kim bilir kim sanatkâr
Giydirmek için seni pürüzsüz bir mermere Usta elleriyle sert taşı sabırla yontar Güzelliğin yükselsin diye daha göklere Bir esinti ak eteğinin dalgalarından Savrulup gider etrafa, kokusu bir başka Doğduğun köpüklü denizlerin diyarından Mest olunmaz mı toplayıp getirdiğin aşka Sen güzelliğinin farkında mağrur Afrodit Sen küllenmiş kalpleri dahi alevlendiren Sen yalanlarına bilerek inanılan mit Sen zaman hırçın davransa da daima diren Şimdi uzak olsan da mozaik salonundan Heyhat, olmasa da her iki kolun bacağın Vazgeçmiş değil gibisin hiç aşk oyunundan Alev alev yanmakta her bir köşe bucağın Erden Ender GÜNER |