RÜCU EDER DİLİM
RÜCU EDER DİLİM
Ey benim sevdası yüreğimde çoğalan pıtırcığım yokluğunun sancısıyla yaşamak bu kadar güzelse kim bilir seninle yaşamak ne kadar güzel keşke diyorum keşke varlığının gölgesinde bir köle gibi yaşasaydım öyle ki sol döşüm altında biriktirdiğim tüm şiirleri çıkarsam gün yüzüne yine de anlamsız kalır bendeki varlığını anlatmak kafiyelerde yüklesem her cümlenin öznesine adını anlatamam seni anında rücu eder dilim ardından uzanarak düşlere sarılırım duvara yansıyan sülietine hissetmeyince teninin sıcaklığını yorgun düşer hayal de olsa seninle aldığım her nefese şükrederim aşkta sabrın mükafatını öğrendim artık bende olmadığın her güne umut dolu bir düş kuruyor ve diyorum ki sevgi sen sevmek sen özlem sen beklenen sen gelmeyen sen seni beklemekse armağan Efkan ÖTGÜN |