YOKLUĞUN ÇIĞ GİBİGönlüm gam kervanı yüreğim yorgun Senden yana yüzüm gülmedi bir gün Sevgili gömleğin endime sürgün Giyindim üstümde kalmadı bir gün Gidişinle eksik büsbütün yanım Hüzünle sarmalı hemen her anım Dört mevsimi hazan bellemiş canım Bir bahar havası solmadı bir gün Sevgi tablosunda kararan aklar Tualde ayrılık izini saklar Önüme çizdiğin çıkmaz sokaklar Yönümü vuslata çelmedi bir gün Yokluğun çığ gibi çöktü üstüme Şu kocaman kenti yıktı üstüme Ne kadar dert varsa döktü üstüme Bir dirhem mecalim kalmadı bir gün Sen yakıp durdukça bu garip canı Başıma tünedi felek şeytanı Zehir etti bana geceyi tanı Cürmümden çarkını almadı bir gün Mehmet Kılıçel Soğukdoğulu |