Hiç bir söz yok, hiç bir his yok
Kafam bir ince hoş
Gözlem yapmak istemiyorum
Artık huzur dol,
Güllerimiz soluk
Yüzlerimiz soğuk
Düşlerimiz koyu
Güz mevsimi korkusu, yine kayıp hazır olun
Hayatıma odaklanmak üzereyken suskunluğumun ağırlığıyla yok oluyorum
Böyle geçirdim tüm çocukluğumu

Anlatacak birini bulmak saçmalık
Yoksulluk prangası öfkemi katladı
Kurmak istersen bir düzen yarınların kanlanır
İkili ilişkilerde kaybetme korkusunun sarması
Hızlı hataların, tüm her şeyin elinden kayması
Öğretilmedi bize hiç bir şey, kimseye paylaşamadık
Doğuştan yalnızlık kursağımıza kor bıraktı
Soluk almalıyım, duymadığın mastor yıkıldı

Sadece ses tonu, lütfen kapat telefonu
Mümkünse açma, siktir et her mevzuyu
Bugün saçma, aynı her günün gibi
Dünün yanar, kahrı derinde ezer hislerini
Kader keder dolu, ruhum ateşler içinden geldi
Hafıza acı izi, kapkara yüreğim
Sel basar yanaklarını, kıpkırmızı gözlerin
Kalk artık rüyandan, ürkütücü bir hülya mahvetti
Karanlık halimizi anlatıyor dumanın isi
Sevgini paylaş anlam kazanmak için, artacak mı değerin?
Tam tersi, insan yerine dahi koymayacaklar seni
Boşa çıkacak özverin
Boğazını düğümleyecek özlemin
Yalnızlık dehşeti öldürmez seni
Bitti matem süreci
Hayal kırıklıkları umudun kefareti
Yaralar gafletin, yanlış bir şey yaptıysam affedin
Zaten dünya gelip geçici
Adalet bir mezara koydu, ben görmeyi dilerken gönenci