Bir Gönül Yangını
Bir gönül yangınından daha yeni çıkmıştı
Elleri is içinde gözleri yumuk yumuk Felek hep çakmağını üzerine çakmıştı Bundandır gözü yaşlı yüreği hepten buruk Aşka dair ne varsa tutmadı hiç dileği Hep hasreti yaşadı vuslat bilmez belleği Kim bilir kaç yangında kora döndü yüreği Kanar gönül yarası hiç bağlamıyor kabuk Ne sevinç ne umudu ne de mecâli kalmış Her vurgunda yüreği yeniden yara almış Unutmuş mutluluğu ipini çoktan salmış Yüzüne hüzün sinmiş, gülüşü yarım buçuk Bu zamansız yangının ne yazı ne kışı var Kimi bundan muzdarip kimisi çok bahtiyâr Hangi tarafa düştün, söylesene nazlı yâr Betin benzin sararmış, dudu dillerin tutuk İbrahim Taşdemir |