Kalmak mı gitmek mi
sormuyorum kendime
nereye diye! benim için yaşamın bir anlamı var mıydı, bilmiyorum... yaşamın anlamı onun için var mıydı, onu da bilmiyorum... tıpkı onun gibi kalbimi hafife almak istiyorum. sözlerimi, duygularımı, düşüncelerimi, sevgimi, özlemimi..... ama, onu bile beceremiyorum. o gitti! o gittiğinden beri böyle belirsizlik içindeyim. sürgün edilmiş yolculuklarda kendimce, yaralarımı sarıyorum. biliyorum, susmak gizlemek gerekirdi... şimdi pul pul dökülen yaralarımı belki acısı diner diye, bir mendile koyup öpüyorum. göğsümün içinde alıp başını giden nazlı ve çaresiz hasretler büyütüyorum... ve kalmanın gitmekten zor olduğu anları yeniden... yeniden... yeniden yaşıyorum... (kor) |
yoruma teşekkür gelse de
gelmese de bilirim. ...
siz de beni okudunuz. :)