Gitmek
İçimden gelmiyor
ne vakittir yazmak bir harf ya da herneyse ’Gitmek’ yazılı duvarlarımda unutmamak için yüreğimi söküp götürdüğün filmin son sahnesini Penceremin önünden yalınayak geçen martılara rüzgara teslim olan umursuz ağaçlara bakıyorum harfsiz gözlerle Öyle renkli ki dünya unutturmaya çalışıyor sanki içimin yas tutan renksizliğini inatla Halbu ki çoktan duası edilmiş mezar gibi yüreğim yoksayıp başını çevirmeden geçtiğin binlercesinden biri... |