ÇIĞLIĞIMI DİNLESEN KAFAYI ÜŞÜTÜRSÜN
iki temel öğesi var bu vetirenin
biri sis gibi üstüme çöküyor diğeri his gibi gözümde tütüyor bana bu umarsızlığı niye bıraktın ben yakın olmak istesem de sana sen benden ıraktın öyle acıyor ki yüreğim kim bunu durduracak ? kim bu yaraya merhem olacak ? çığlığımı dinlesen kafayı üşütürsün ivmemi artırsam zamanı küçültürsün bela mısın ? ukala mısın sen ? yoksa beni çıldırtmaya müptela mı ? güldürmüyorsun ümit vermiyorsun ne kadar da duygusuzsun vazgeçtim konseptinden rica etsem uzak durur musun semtimden |