DESEM KİNeden incitiyorsun giderken anılarla beni. Bahar akşamında sanki hiç bir şey yaşanmamış gibi. Rüzgar öyle esiyor ki senden geriye kalan hüznün şiiri . Toprakların en bereketlisi Bulutların griliğinde havayı solurum ve bırakırım ellerini ... .... Kalbimdeki putları inançla kıran Beynimdeki devinimleri durgunlaştıran . Köhnemiş düşüncelerimde inkılâplarım. Gözlerimi her kapadığımda tefekkürüm. Rabbime her yönelişimde ellerimde misafirim. Ne desem bilemedim ... Desem ki. Gözlerini gözlerimin içinde hissettim Kuş seslerini gurbetin çarkında suların akışında kaybettiğim. Özgürlüğüm . Zahirim . Kıyama kalkan zulmün sesiydin zilleti yok eden .... Dediklerim . Diyeceklerim . Gidişinle susmayı denedim Bilemedim . Şimdi? Ne desem... Ne illetim Ne zilletim Ne nikmetim Ne kılletim ol istedim . Kıllet-i menam ol benim Uykusuzluğumda ibadetim ... Dedim ya ! Ne desem bilemedim... Meryem Karapınar |