GÖNÜL-8
Bazı sevenler var, nasıl meşk eder
Bizdeki gönül de, dem arar durur Kıymeti bilinse, sırça köşk eder Sevda ışığına, şem arar durur Yanıyor da yürek, nasıl yanıyor Dil ve dudak yarin, adın anıyor Ne yapsın ki seven, yara kanıyor Şu yaralı gönle, em arar durur Bir gün göremese baktırır yola Aşık olmuş belli, yel ile, ala Çiçekten çiçeğe, hep daldan dala Divane gönlüne, gem arar durur Böyledir tüm aşklar, ebet ezeli Gönüller süslenmiş, sevgi bezeli Eğer beğenmişse, o bir güzeli Kendine çekmeye, yem arar durur Yaşadıklarından derste almamış Sevmiş sevilmiş de, kıymet bilmemiş Yalnızlığı sevmez, yalnız kalmamış Canı sıkılınca, cem arar durur Eğer kızdırırsam, burnundan solur Ben hayır desem de, dediği olur Eğer bıkmış ise, bahane bulur Tertemiz havadan, nem arar durur Lüzumsuz’um gönül, biraz şaşınca Neler çıkar alttan, hani deşince Her gün yaptıkları, akla düşünce Uyku tutmayınca, rem arar durur Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ EM: İlaç, merhem, çare REM : Uyku basması, dalgalı uyku |