Düş ikliminde saklı gülücüklerim…

Ah, rüzgârın cereyan ettiği bir iç çekiş
Miski amber kokusunda kaybolmamın ertesi
Hicabın da karekökü
Sefil yalnızlığımın tanrısı sanrılar.

Sancılandığım her gün bir ölüm
Doğumumu müjdeleyecek bir şiirdir olsa olsa
Evrenden tek dileğim.
Maviden bostan
Sözcüklerden diktiğim yorgan
Muştalayan karanlıkta hazır ol da durduğum
Zamanın mekânın yerlisi bir gülüş
Yersiz sevdiğim mi ters tepen?
Yansız sevdiğim her insan her iklim
Kıymete binecektir elbet bir gün varlığım.

Tokası kırık sözcüklerin
Yüreğin neşridir saklı şiirin güftesinde
O minval ki;
Kılı kırk yardığım
Belki de en ulvi tepe aşkın bakir tınısında saklı rakım
Yerleştiğim gecenin kuytusunda sindiğim
Gözle görülmezdir yaralarım
Yarenlik eden kalemin de fetvası
Karambole giden ömrün feri ansızın yitip gitse
Ve işte o an serileceğim huzurun ipek tenine.

Muaf tutulduğum mutluluk
Nutkumun tutulduğu saf tuttuğum ufuk
Bir kanaviçe misali örüntüsü sözcüklerin
Yâd edilesi mutlu mazimin hali hazırda hezimeti
Diken diken kimi zaman yorgun ruhum
Mevsime meyledip de güneşte kavrulduğum
Bir iklimim ki;
Peçesi yalnızlığın
Dokunulmaz olsaydı keşke varlığım.

Elemin bekçisi şairin sabrını katık ettiği anbean
Ulaşılmazlığın yitik güncesi günbegün
Sancılı bir var oluşun hikâyesi
Dizelerde buluştuğum kâh asalet kâh rehavet
Son umudun dahi terk etmesinin mümkün olduğu
İçimde saklı kalabalık
Ve işte şerh düşüyorum güne…

Bitiminde sözcüklerin
Gözlerimi dikiyorum yalnızlığın bam teline
Ne uygunsuz ne uyumsuz
Belki de karanlık gibi alabildiğine uğursuz…
Olamam ben asla olamam
Her ne kadar dikiş tutturamasam da yaşadığım ömürde
Bakir tınısıdır sözcüklerin kalbimin attığı
Solgun yüzümün saldığı son nutuk.

Gönlün neferi bir yıldız kümesi belki de
Yüreğimin odaklandığı şu sevdalı gök kubbe
Rabbimle buluştuğum her anım her günüm
Gücüm yettiğince seveceğimdir kendime verdiğim
Her buyruk.

Şifası ve şivesi ve şirazesi de kaymadan gönlün
Bir gün batımında varım
Bir de açan gülün goncasını rahmet bildiğim
Doğanın teşviki ile bazen çiçek bazen insan gibi yeşerdiğim
O iklim ki;
Yüreğin meylettiği solgun bir heceden çok fazlası saklıdır içimde.

Gönlün rotası
Bir de mevsimin bohçası
Sapır sapır dökülen yapraklarımdan ördüğüm tacı
Mademki bana emanet etti kâinat
Ben de teslimiyetimle Rabbime.

Rızık bildiğim her duyguyu
Yeter ki razı olsun da Mevla’m benden ve sevdiklerimden
Kayıp bir gülücüğün peşindeyim nicedir
Elbet her sorunun cevabı da saklıdır içimde
İç edilmiş olsa bile mutluluk
Resmini çiziyorum işte hayatın
Bir şiirden çok kayıp kimliğimle
Misafiri olduğum hanın çıkış kapısına yöneldiğim anbean
Lakin daha çok da işim vardır ruh bedeni terk etmeden.

Azığı sözcüklerin
İçinde saklandığım ambarı duyguların
Sevi dilinde eşlik eden rahmetin indinde saklıyım
Birden başlayıp varamadığım ikiye
Elbet ereceğim bir gün ben de mutlu nihayete
Gönül ister ki hidayet olsun son durağım
Yüreğin de duvağında saklı bir resim gibi
Kıyama durduğum umudum ve muradım
Allah katında saklı ruhum ve tüm yaralarım
Yamalı bohçam bir de gaipten gelen coşkum
Her zerremle emanetim Rabbime…