YALNIZLIĞIM
Yalnızlığı seçen bendim
Gün ortasında, gece yarasında Topraksız, ağaçsız, dalsız ve yapraksız Bir varmış. hiç yokmuş Her gördüğünü sevgi sanmış Sandıkça yanlışa saplanmış Çokça eskimiş, çokça yamalanmış Ruhuna denk olmayanlarla Oturup kalkmış Sohbetin iyi gitmesinden değil Kibarlık olsun diye bütün tebessümler Kendini aklayan yalanları tanıdıkça, Her tebessüm aleyhime yapay duruluğunda Şimdi kirli ve eski kapılarda gözlerim Sen içeri girmeden çekip gidemediğim Dev aynalar kurdum bencilliğimi seyrettiğim Küstah ve ön yargılı severek her şeyi Şekilsiz ve sevgisiz seyrediyorum geleceği Neye güldüğümü bilmediğim bu komedyada Kesinlikle bu şiirde dinlenmeliyim Kaybederek onardığım yaralarıma Daha kaç kez yalan söyleyebilirim... |