YAĞMURU DİNDİ ASUMANIN
karanlığı aydınlığa
azabı mutluluğa sevdayı kavuşmaya çeviremedik sustuk gülüşlerimiz sustu sustuk kuş cıvıltıları sustu dalgası bitti denizin yağmuru dindi Asumanın suyu çekildi nehirlerin maytaplar sustu azdı itler başımıza toplandı bitler hep sessiz hep duyarsız kalındı kalem kimin elinde ? alem neyin derdinde ? kimin bilinci yerinde ? ortalık çakallara leş kuzgunlarına kaldı bir lokma sevincimiz vardı onu da yaban eller aldı |