YALNIZLIK YİNE YALNIZLIK II
Gün akşama yakındı
Yine sahildeydi
Deniz duru dalgasız
Hafif çırpıntılarla geliyordu
Kumlara beyaz dalgalar
Küçük buseler konduruyordu
Yaşlı kadın dudağında
Acı bir tebessümle izliyordu dalgaları
Gitti gerilere düşleri
Yaşadı geçmişi uzunca
Anne babanın biricik evladı
Göz bebeği gülleri idi
Çiçekler içinde
Güzel bir bahçede büyümüştü
Seviyi mutluluğu tatmış tı doyasıya
Bebekken nasıl sevildi ise
Büyüdükçe büyümüştü sevgisi de
Karşılarında bir ev vardı
Bahçe içinde kimseler yoktu
Yalnızdı koca ev ve büyük bahçe
Sanki yalnızlığa terk edilmiş
Bir viraneydi
Bir gün açıldı kapıları
İçinde insanlar dolaşır oldu
Bakım yapılıyor
Hayata merhaba diyordu
Dolaşan sözler
Yeni sahibi geliyormuş
Kimse bilmiyor kimse tanımıyordu
Gül kız bir gün pencereden bakarken
Gördü yeni sahibini
Üstü açık bir araba ve genç bir adam
Sarı saçları dalgalandı rüzgar da
Gözünde gözlükleri ile
Yürüdü gitti araba da
Gülün içi eridi kim diki bu adam
Tanrı nın bir lutfu mu
Gül artık bekler olmuştu
Rüyalarının prensiydi
Hayaller kurdu hep mutluca
Gördü mü yüzü gülüyor
Görmeyince içi eriyordu
Bir gün yine beklerken
Gördü genç adam gülü
Baktı gülümseyerek
Merhaba dedi
Gül kızardı utandı
Tutuldu dili konuşamadı
Bakışları cevap verdi merhabaya
Genç adam anlamıştı utandığını
Sesiz ce ayrıldı gülümseyerek
Günler günleri kovalarken
Arkadaş oldu gül yeni komşusu ile
Ve büyüdü sevgisi durmadan
Rabbim işte yazmış yazıyı
Gülü istedi adam
Gül uçuyordu mutluluktan
Uzun sürmedi gül gelin oldu
Yeni komşusuna
Kuğular gibi beyaz gelinliği ile
Peri kızları kıskandı sanki
Bu güzelliği
Tek dileği mutlu olmak tı
Ya işte dalgalar tek dileğim mutlu olmaktı
Bakın yine oldu akşam
Karardı sular
Benim gitme vaktim dir
Hoşça kalın dostlarım
Olursa ömrüm
Yarın yine gelirim
Ağır adımlarla yürüdü
Üşümüştü yine anlamadım soğuk muş meğer
Diyerek dal dı karanlık sokaklara
AYŞE KARAN devam edecek