YALNIZLIK YİNE YALNIZLIK
Gün son ışıklarını
Gönderiyorken sahile
Kızıldı ufuklar yine
Dalgalar sesiz sakin
Gelip gidiyordu kumlara
Sahilde bir bank
Ve yaşlıca bir bayan
Dalgındı gözleri ufukta
Sanki bir şey arar gibi
Uzunca seyretti giden güneşi
Ardında bıraktığı kızıllığı
Derin bir iç çekip
Yine akşam oldu diye fısıldadı
Yorgun gözleri ve yorgun gönlü ile
Birkaç martı uçtu
Dolandı etrafında
Onlarda döndü yuvaya
İlk yıldız çıktı usulca
Göz kırptı bulutlar arasından
Gözünde yaş belirdi
Yaşlı kadının
Yine yalnızlık dedi
Yalnızlık çöktü içime
Güneş götürdü umudumu
Sanki hayallerimi düşlerimi mazimi
Hep burada andım dı
Konuştum dalgalarla
Anlattım onlara
Sevdiğimi nasıl sevildiğimi
Gençliğimi
Öyle güzeldi ki
Sanki baharı yaşadım
Gönlümde
Kır çiçekleri açardı
Bakınca gözlerine
Unutulmaz bir sevgiydi
Bizimkisi
Nasıl bitti anlamadım
Hiç düşünmedin bırakıp
Giderken beni
Ah rabbim yine akşam şimdi
Kalktı yavaşça kadın
Hafif sendeledi bir an
Sarıldı mantosuna
Hava soğukmuş meğer
Hiç anlamamışım
Bakıp dalgalara
Yine geleceğim bekleyin beni
Sizlere anlatıyorum derdimi
Sizlerle paylaşıyorum
Hayallerimi acılarımı
Umutlarımı sizlere anlatıyorum
Ağırdı adımları
Yol aldı sessizce
Yalnızlığın kollarında
Umudunu hayallerini
Bırakıp gitti karanlıklara
AYŞE KARAN
devam edecek