2
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
147
Okunma
Hıçkırıyor içimde kendi öz çocukluğum,
Benim yorgun kalbime, sanki kurşun eriyor.
Uğulduyor ruhumda, şimdi kendi yokluğum,
Ve Hiç’liğim beynimi durmadan kemiriyor.
Yükleniyor gönlüme geçmiş günlerin gamı,
Bütün bu yaşananlar; şimdi hepsi boşamı?
Muhasebe ettim de, otuz yıllık yaşamı,
Koskocaman bir ’YOK’u hep önüme seriyor.
Düşünürüm geçmişi, baştan sona hep hata,
Kabullendim ben bunu içime bata,bata.
Ölüm gelir aklıma, yaşadığım hayata,
Başka anlam yükleyip,başka bir renk veriyor.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz