Şiir denince, aklıma genellikle hece vezni ile yazılmış bir şiir gelir. Elbette ki, serbest vezinle veya aruz vezniyle yazılan şiir çeşitleri de vardır. Ancak, aruz vezniyle yazılan şiirler zor, serbest vezinle yazılan şiirler ise bana pek yavan ve basit gelir.
Nedeni ise, sanki bir nesirde bulunan yan yana yazılmış kelimeler, adeta sayfadan dökülürken; tesadüfen yakalanıp, kelimeler sanki birer ikişer satırlara emaneten tutturulmuşlar gibi dururlar. Ben, bu yüzden bir türlü sevemediğim bu şiir tarzını hiç kullanmam.
Ancak, hem yanlış bir anlaşılmaya sebep olmaması ve hem de bir örnek teşkil etsin diye, aşağıdaki şiir denemesini yazdım.
Size göre, görüşüm ve düşüncem, doğru mu?..
Yoksa ben, yanılıyor muyum?

ÜMİT VE MUTLULUK

ŞİİR NO: 152 * 04-01-2009

Ne, umutlar vardır...
O, umutsuzlukların arkasında,
Biri gelir, biri gider.. sanki;
İnsanın kafasında!..

Kara günde,
Ak günün ak’ı;
Ne kadar, çok çabuk çizilir...
Hatta, grinin beyazı bile,
Hemencecik sezilir...

Fakat!..
Siyah’ta,
O, akı bulamazsın;
Eğer bir ak günün,
Bu gün mutluyum,
Dediğin günün, olmasa...

Bazan,
Düşler, umuttur ve sevgi yaşam...
Hayal, eğer sermayemiz olmuşsa,
Ölümle, biter hayat kargaşan’..
Kaderle, boynuna ne dolanmışsa...

Bir kalp vardır,
Senelerce, zayıf atar;
Titrek, titrek.. nedense,
Bir de, yaşamadan önce,
“Ah!.. ve Vah’larla dolu,”
Şu hayatın değeri, bir bilinse...

Umutlu değilim, artık...
Biliyorum ki;
O, umutsuzluğun arkasında,
Nefesimin tamamı, tükendiği anda;
Ve zamana teslim olmayan, ne var ki...
Zaten, Ak’dan vazgeçmiştim;
Kara da, kalmadı ki...

Damla, damla,
Var olmuşum... bilmeden;
Sonradan katre, katre.. ümitlerim olmuş,
Düşünmüşüm, günlerce;
Bende, "mutluyum" demeyi,
Ve, mutlu yaşayıp.. ölmeyi...

Yazılmamış;
Bana, çok lazım olan o, bir tek kelime...
Ve de, o üç hece ve kısaca adına,
"MUTLULUK!." Denen bir, “BİLMECE!..”

18-03-1973/ SAAT;04:50 /ADANA.
Mürsel Münevveroğlu ([email protected])