Yaratılmış bütün mahlûkat, “OL, YAŞA ve ÖL” yasasına tabidir. Mahlûkatlardan birisi ve en önemlisi, hiç şüphesiz ki insandır. Her şey, onun için yaratılmış ve her şey ona bahşedilmiştir. Fakat çoğunlukla o, kendisine bahşedilen hiçbir şeyin farkına varmadan, bir sümbül, bir “OT” misali; doğar, yer-içer, zevk-i sefa peşinde koşarak yaşar.. ve bir gün ölür...
Bir büyük devran, böyle sürer gider de; ne kendisinin, ne de sürdüğü devranının farkına varamaz.
Kısaca:
Ne kendi, matlûba erer; ne de, kendisine sunulan gonca Gül’leri derer!..
Hep, gaflet içinde yaşar ve bir gün, zelil bir şekilde de, hayatı sona erer…
Halbuki, onun için yaratılmıştı; nice felekler, bunca nimetler ve melekeler…
Bu gafiller, bir uyanıp da yeri, göğü ve halife yaratılmış insanı bir inceleseler…

---İLÂHİ---
DEVRAN SÜRER

ŞİİR NO: 154 * 05-01-2009

Devranı başlatır, tek bir emir “OL!”,
Sırların sırrı, bu. Sen, bu sırrı bul...
ZIT’lardaki, esrarengiz ey varlık!
Sırların başı şudur, olmaktır.. “KUL...”

Ruh’la başlar.. yaratılış, aslında,
Verilmişti sözler, GALU-BELLÂ’da;
Öyle bir ahit ki, RABB HUZURU’nda!
En şerefli lûtfa, kavuşmuştu.. “KUL...”

Açılır bir kapı, ana rahminden,
Gelir Dünya’ya, varolduğu yerden;
Yaratılış, Rahmet-i Tecelli’den,
Küfür ile şükür, arasında.. “KUL...”

Hiç ölmezmiş gibi, sever Dünya’yı,
Rüyasında bile, kurar HÜLYA’yı!..
Kendisine bile yapar, riya’yı,
Ne kadar boş şeyle uğraşır.. şu, “KUL...”

Peşini bırakmaz, musibet.. keder,
Malayani eder, vaktini heder;
Ömrünce hep, solan gülleri derer,
Kör’dür. SOLMAZ GÜL’ü(!) göremez.. şu, “KUL...”

18-11-2006 * SAAT: 20:15 * Konak/İZMİR.
Mürsel Münevveroğlu ([email protected])