ÖLDÜ DİYORLAR

Şu insanoğlu, yaratılışı gereği, garip ve bir o kadar da mechûl bir varlık. Doğduğunda bilgi ve tecrübesi sıfır iken, “DOĞDU” diye seviniyorlar. Biraz büyüyüp, akil baliğ olunca, karışıkta olsa bir şeyler öğrenmeye başladığı, “yalpalama ve bocalama devresine” girince, “ERGEN” diyorlar. İşi biraz daha ilerletip, bilgi, deney ve tecrübeleri artıp da, maceralar yaşamaya başlayınca; bu sefer de adına, “DELİ” diyorlar. Meyvenin olgunlaşması gibi, nefsi de olgunlaşıp teraakki ettikçe, bu seferde, “VELİ” diyorlar. Dünyanın, “hem sanal, hem de hayal” olduğunu anlayıp da, insanın dünyadan elini eteğini çekip, “yaratılış sırrı” gereği, Ahiret odaklı yaşamaya başlayınca da; bu seferde o kişiyi görmez ve bilmezden gelip, ona “ÖLDÜ” diyorlar.
Yani kısaca insanın yaşadığı her devresine bir kulp takıp, bir şekilde dümenlerini döndürüyorlar. Siz de bu devrelere inanıp, yaftalama yapanlardan mısınız? Yoksa karşı duranlardan mı?
Soru: Hiç merak edip de, kendinize sordunuz mu? Ya, size ne diyorlar?!!
Gerçekten soruyorum, “YA, SİZE NE DİYORLAR?..”

ŞİİR NO: 94 * 17-12-2024

Dünya ile dalaşmaktan yoruldum,
Gördüğüm şeylerden ürperip durdum.
Bazen sağa, bazen sola savruldum,
Gah sıcakla, gah soğukla kavruldum,
Ömrümün sonunda dengeyi buldum…

En sonunda aklım, başımdan çıktı,
Dostlar bile bana, “DELİ DİYORLAR!..”

Öğrenmem gereken, her şeyi bildim,
İlim ve bilime, ömrümü verdim.
Aklı engelleyen çok şeyi sildim,
Gönül bahçıvanı, diye bilindim,
Sonsuzluğu çözüp, pek çok sevindim…

Bu yalancı alem, kalbimden çıktı,
Son zamanda bana, “VELİ DİYORLAR!..”

Diktiğim fidanlar, çınara döndü,
Zevk, eğlence ve neş’e, çoktan söndü.
Kaderleri yazan, böyle öngördü,
Ufuklarda, yeni bir yol göründü,
Ömür serüveni meğer bir gündü!..

Beni yoran alem, gönlümden çıktı,
Halâ yaşıyorken, “ÖLDÜ DİYORLAR!..”

17-02-2024 SAAT: 05 ,15 Karabağlar - İzmir.
munevveroglu@hotmail.com