Gel Yanıma
Sana anlatacak çok hikayem var
Şöyle gel yanıma, söyleyim bir bir Kulağını aç da, dinle nazlı yâr Şöyle gel yanıma, söyleyim bir bir Dost sandıkların, hep yüzüne güler En acı sözleri, arkandan söyler Sonra pusu kurup, gününü bekler Gel şöyle yanıma, söyleyim bir bir Hayat denilen şey tatlı bir düştür Başkasına iniş, bana yokuştur Buruk iz bırakan, yarım gülüştür Gel şöyle yanıma, söyleyim bir bir Bu dîlim, başıma çok dertler açtı Dost için çileyi, kederi seçti Sonunda ayrılık şerbeti içti Şöyle gel yanıma, söyleyim bir bir Hayat bu ya, bir gün düşersen dara Sen sen ol sırtını, dönme ağyara Çareyi, çözümü kendinde ara Şöyle gel yanıma, söyleyim bir bir İbrahim Taşdemir |
En acı sözleri, arkandan söyler
Sonra pusu kurup, gününü bekler
Gel şöyle yanıma, söyleyim bir bir
Hayat denilen şey tatlı bir düştür
Başkasına iniş, bana yokuştur
Buruk iz bırakan, yarım gülüştür
Gel şöyle yanıma, söyleyim bir bir''
Şiir, tam da kendine dönüşüm yapmış gibi.
Dostlar ve dostluklar bazen o kadar içi boşaltılmış bir kelime ki, insanı ıssız ve yalnız bırakır.
İnce nüansları, serzeniş ve dokunakları olan çok güzel şiire gönül dolusu tebrikler saygılar.