Yaz dı...

Yok yok o yazmadı

O yazsaydı umuttu

O yazmayı unuttu

Mevsim olan yaz dı

Kolsuz gömlekler vardı, kısa kollular

Gün eğri büğrüydü

Günah masum, suskunluk suçlu

Pişmanlık kuru sıkı

Ölü şiirler topluyordu

Kıyıya vuran dalga

Seyrettim...

Elim, kolum olduğuna da şükrettim



Bütün iyiyimler yalancıydı

Elleri yad ellerdi dünün

Gözleri göz ardı

Sayhası sükut, yüreği Leyla

Dünya halleri aldırışsızdı

Eli boş dönüyordu dünya



Birkaç aşk geçiyordu yanımdan

Başımı çevirdim

Gülümseme ekledim yüzüme sahteden

Saçıma biçim verdim

Hevesim vardı aslında

Bir oturuşta,

Bin dün sevebilirdim

İki yüzük aradım sahipsiz

Kesilmemiş kurdele

Bana kim gelse geçtim

Sebebimi bildim



Aldığım gönlü bıraktım sonra

Gölgesi uzun kadınlara

Bir ayağım inattı

Diğeri hazırken gitmeye

İçimde/sin bil dedim

Kızılcık şurubu bulaşık dudağına

Görmek geldi içimden sakladım

Gözlerime şükrettim

Yaz dı...

Terliydi gece, onsuzluk ıpıslak

Bütün çocuklar yaşlıydı sanki

Kör/eldi el tutamayan elim



Suadiyenisanikibinyirmiiki

Demir Mutlugil