Zaman
avuçlarımızda yalnızlığımız
affı yok geçip giden zamanın. ne yapsam kalbimiz birbirimizde duruyor. sessizliğimizi paylaşacak saatler birikti göz uçlarımızda. bütün pencereleri açtım bütün perdeleri çekip indirdim rüzgâra inat. gecesi gündüzü yok vakitsizliğimizin. bir kez daha şehirler dağıldı kalbimde bir kez daha ellerim küstü dua’ya. bir kez daha yıldızlar söndü gözlerimde şimdi itiraf ediyorum sevgilim ben sensiz çok yorgunum... |