Bilindik bir şarkıya takılır gibi
gözlerimle süzerek yaralarımı
her bir yara için başkasına minnettar
bir şekilde kalbimde tutarım ders notlarımı
akla karayı seçerken aklayamazdım kimseyi
sabrın meyvesini yerken aklıma geldiler

Hiç değilse bir şey etselerdi bari
hiç değilse biraz mahcup olmalıydı insan
bu felsefeye girmeden evvel
yerden yere düştü kaç kez vicdanım
saymak ile geçseydi keşke

Yenilmek değil tekrar tekrar
aynı yerden başlamak yoruyor
korkuyorum üzerime geliyor
odamdaki taş duvar
ölüme bu kaçıncı çelmem


kininde boğulsun
kimse hiçe sayan çabalarımı
demekten bile haya eden kalbim
yerden topluyor eksik parçalarını
bir deli rüzgar girsin odama
ayağa kalksın çelmemi yiyen ölüm
geride kalsın
kara günümü kaçış planıyla süsleyen
bir tek Allah razı olsun