Metruk düşlerim metruk hecelerim yok benim ve ben içimde esen bu rüzgârın muadili ve müdaviyim.

İklimlerden bahar, Lavinia
Günlerdense aşk ve sen
İfa ettiklerimden ötedir içimde g/izlenen
Nasırlı ayak sesi mi gecenin?
Yoksa bonkör nidaların şenlendirdiği cennetim misin?

Ahkâm kesen sözcükler var
A, bir de ölü şiirler ve rubailer…
Sefasını sürüyorum hüznün, Lavinia
Cefasına mukadderatın nasıl da âşık ve aşinayım
İman gücüm bazen tefe konan
Aklımdan asla çıkmaz tek bir an bile Allah’ım.
Ne hafızım ne derviş ne ermiş
Lakin öylesine erdim ki ben defalarca nihayete
Ve işte kuluçkadaki ruhum infilak etti o gece.
Hangi gece mi?
Sorsan da söylemem Lavinia
Ne isyan ne yalan
Tevafuk olduğunu bildiğim ne çok gerçek olan rüya.

Sahicidir iç sesim, Lavinia
Hayallerimin körfezinde yelken açtım ben aşka
Lanetin ve iblisin ihaneti mi Yaratana?
Uzak olsun benden yeter ki zalimlerin küflü
Nefesi ve nefsi
Zanlardan gıybetten gına geldi
Nasıl ki alırlar günahını insanların?
İnsan olmanın mealini böyle öğretmemişti ailem bana

İdrak ettim edeli daha da çok sevdim seveli
Meğerse içimde saklıymış cennetin sihri ve zikri
Fikrim de aynı zihnimse aydınlık
Yüreğim kar beyaz
Uçuşan tozlar ve kirler
Bir de ardı arkası kesilmeyen münafıklar
Ezana dahi hürmeti olmayan
Gel gör ki; rüzgâr
Bile hızını keser
Her ezan okunduğunda ve…

Sözüm sana değil sadece Lavinia:
Sevmek benim tek lüksüm ve hicretim
Ve cennetim ve de cinnetim
Ne de olsa eşlik eden onca hakikat
Kimselere anlatamadığım belki de nice insan nasıl da rahat
Batar duruk yere ve gecenin köründe
Aydınlığı içtiğim
Şiirler dizdiğim sofram
Bir lokma ekmek suyum da başucumda madem
Minnet etmeden insanlara yaşadım ve sevdim ben
Karşılığı olsun olmasın
Müdavimi olduğum aşkın ne çok hali içimde esen
Benek benek sözcükler
Kelebek kanatlarımda bazen solan ışıldak
Gel gör ki İlahi Işıktır aralıksız yanan
Yakardığım sadece Yaratan ve sen, Lavinia…

Hayatımın uğuru
Aşksa nasıl ki ruhuma giydirdiğim yelek
Özlemle yanarım ben ve öznemle
Asıldığım gök kubbe
Ve yalın ayak koştuğum o mendirek
Bazen bozguna uğradığım
Asla da bozuntuya vermediğim bir felek
Elbet illa ki sadık ve diri bir yürek
Nasıl ki bana gereken asil bir vicdan ve Allah rızası
İçin şakıyan iç sesim
Şu bulutlu gök kubbede asılı bir kancanın ucunda
Delip geçsen ne ki yüreğimi
Gözlerim önüme aksın inan ki:
Ben ve şiirlerim sevgiden alır gücünü, Lavinia
Elbet O izin verdiği sürece sürüncemede kalan iç sesim mi?

Nemalandığım binlerce hece ve dünya ve rüya
Aşkın İlahi dokusunda
Asilce kendime d/okunduğum
Elbet tek maruzatım var sunduğum
Yetişti de adresine
Ben bir ömür kaçsam da kendimden gerisin geri
Ve işte beni sahiplenen tek gerçek, Lavinia
Sen sevmesen de beni olur hani…