Bir yorgunluk var kalpte
Bir hüzün dolu gözler
Bir his inceden inceye...
Izdırap dolu günleri geride bırakmış gibi hissedip mış gibi yaşıyorum şimdilerde.
Bir hasret var Bir de artık dur diye bir ses içimden.
Durmalısın yoksa daha çok yanacak canın
Daha çok umutsuz yaşayacaksın
Çıkmaz sokağı aydınlatan bir ışık asla olmayacak.
Yorulduk biz
Artık dermanımız kalmadı, ikimize de daha fazla eziyet etmeden uzak kalmalıyız
Biz diye bir olgu vardı fakat başka ellerde yitirdik
Anladım ki
Senin dünyanın yabancısıyım ben
Benim dünyamın yalancısısın sen
Gittin kapılar sus pus
O kadar çığlık çığlığa ki duvarlarım
Eski neşesi yok evin sesi kısıldı.
Çayın tadı eskisi gibi değil zaten ocağım da tütmüyor
Bu sabah kahve yaparken iki kaşık koydum mesela sonra birini ayırdım anladım ki yalnız değilim
Senli olmak bambaşka
Sensizlik garip
Yokluğuna soruyorum bazen gerçekten var mıydı ki o
Varlığına bakıyorum biraz bencilce
Ruhumu yoruyorum, içime kapanıyorum
Kitap okumaya başladım ve daha çok ev toparlamaya.
Vakit geçirmeye çalışıyorum kendimce
Her şey geçiyor sevgilim sensizlik geçmiyor işte...