YİNE DARILDIK
Uzun bir aradan sonra gelmiştin.
“Ayrılık yok artık.” diye sarıldık. Yüzüme ilk günkü gibi gülmüştün. Hayırdır inşallah; yine darıldık. Verdiğin çiçekler henüz solmadan, Yanaktan minicik buse çalmadan, “Hoş geldin.” demeye bile kalmadan, İşe bak! Hay Allah! Yine darıldık. Sevinçten zil takıp oynayacaktım, Ateşinle yanıp kaynayacaktım, Mutluluk ne imiş anlayacaktım. Aşkından illallah; yine darıldık. Bismillah, seni bir hararet aldı! “Buyur, geç canım”a fırsat mı kaldı? Suratından düşen bin parça oldu. Nazına maşallah; yine darıldık. Delirme, sakinleş, dinlen az biraz! Nedir bu saçmalık, nedir bu araz? Hiddetin yüzümde adeta poyraz. Bir hışım, bir yallah… Yine darıldık. Harammış seninle aldığım nefes. Ev evlikten çıktı, adeta kafes. Nereye gidersen git artık, git, pes! Hem vallah hem billâh; yine darıldık. Mücella Pakdemir |
Vuslat sözümüz de, durmadık amma
Bir birimizi de, kırmadık amma
Elhamdülillah yâr, yine darıldık........Aşık Lüzumsuz
Merhaba MÜCELLA hanım
Güzeldi eser, her zaman ki tat ve deminde
Kutluyorum, kalemini ve eserini
Gönlün abat olsun, huzurla, mutlulukla, güzellikle dolsun, bütün şiirlerin müstesna ŞAH ESER vede benzersiz olsun
Sonsuzluğun sahibine emanet olasın, sağlıcakla kalasın