Çamurdan zulaSensizlik zulasına gömüldüğümden beri Gözlerinin vedasıyla mıhlandığım geceyi Kazıyıp söktüm gitti kalbimin toprağından Gökyüzüydü gelinlik Artik siyah kefeni Göğsüme bıraktığın o hançerin sızısı Nasırlaşmış sancıları tazeliyor gün boyu Bitmeyen bir hikâyenin kaleminden tutunup Aklımın kalanını kuşatıyor gölgesi Oysa dualar merhemdi beni kendimle saran Şifasına inandığım tek gerçekti yaradan Tutunamayan sözlerin uğultusu kanatırken dudağımı Genzime karışır ekşimiş hayatın acı kokusu Gönül yarası çamurla sıvanmıştır artık Döküle Kuruya Düşer elbet De Sabrım öfke ile bilenmeseydi keşke ! 16/03/2022 02:35 eMİNeYZAMAN |
bazen çok şey yazmak gelir bazen yazmak istediklerini yakmak
gönülle hesaplaşma
hiç tanımadığın birnin duygularını ondan habersiz ona yansıtıyorsan adın şair
eyvallah